Sfeer

Sfeer

vrijdag 27 november 2015

Iets lekkers voor bij de koffie



Ik loop een beetje vooruit op een feest dat pas aan het eind van de decembermaand zal plaatsvinden en dat is oudjaarsavond. In ons land is het dan gebruikelijk om oliebollen of appelbeignets te eten maar in Limburg kent men ook nog andere lekkernijen die dan gegeten worden. Dit zijn strikken en wafels en ik ben dol op WAFELS. 
Nu zijn er vele soorten wafels maar ik ga een recept met jullie delen voor een cakewafel. Die zijn echt ontzettend lekker, verslavend lekker. Neem je er één dan wil je ook een tweede...... of nog meer. Als ik deze wafels maak dan bak ik altijd een heel koekblik vol en dan denk ik altijd dat ik  voorlopig een voorraadje heb. ECHT NIET!!!! We zijn er allemaal dol op en vinden het heel moeilijk om het bij 1 of 2 te laten. Het koek(wafel)blik is bij ons in huis zo weer leeg. Jullie zijn dus gewaarschuwd!  

Om deze wafels te maken moet je over een hartjeswafelijzer beschikken. Zelf heb ik er ooit één bij de Aldi of Lidl gekocht, maar volgens mij zijn ze ook bij Blokker of dergelijke te koop.



De ingrediënten zijn:

1 kuipje margarine 250 gr
500 gr zelfrijzend bakmeel
250 gr witte basterdsuiker
bakpoeder
5 eieren
snufje zout

Het beslag maak je in dezelfde volgorde als beslag voor een cake:
Eerst de margarine, snufje zout en theelepel bakpoeder met de witte basterdsuiker tot een schuimige massa mixen. Daarna de eieren één voor één toevoegen en daarna in gedeelten het meel. 


Het beslag is steviger van structuur dan beslag voor een cake. Dat is ook noodzakelijk want anders loopt het zo weg van het wafelijzer. Ik zet mijn wafelijzer altijd op de hoogste stand maar dat is even uitproberen met je eigen wafelijzer.
Per hartje leg ik een volle puddinglepel beslag op het ijzer. Voordat je er beslag oplegt het ijzer even goed invetten met margarine. Als het beslag op het wafelijzer ligt het deksel sluiten en ongeveer 1,5 minuut wachten. Als ze een mooie goudbruine kleur hebben dan zijn ze klaar.


Leg ze op een rooster om af te koelen. Als de wafels afgekoeld zijn kunnen de hartjes van elkaar afgebroken worden. Ik berg ze altijd op in een koekblik. In principe kan je ze lang bewaren maar zoals ik al eerder schreef is het koekblik bij ons altijd in een mum van tijd leeg. Hierdoor heb ik geen kans gekregen een gezellige foto te maken van een goed aangekleed wafeltje (toefje slagroom!)


Wafels bakken is absoluut niet moeilijk en ik heb dit vaak samen met mijn kinderen gedaan toen ze klein waren. Ze vonden dat altijd heel gezellig om te doen. Ook ruikt het dan ook zo lekker in huis. Het valt me op dat iedereen altijd blij wordt als er een baksel in de oven staat en de geur zich door het huis heen verspreidt. Ik weet niet of dat komt door de geur of van het vooruitzicht dat er iets lekkers bij de thee/koffie zal zijn.

Ik wens jullie een heel fijn weekend. 

Groet, Margo





vrijdag 20 november 2015

Erfstukken

Mijn lieve tante kan helaas niet meer in haar eigen huis blijven wonen omdat haar gezondheid te wensen overlaat. Inmiddels woont zij in een verzorgingshuis waar zij gelukkig wel nog een aantal van haar eigen spullen heeft kunnen plaatsen. Zij woonde echter in een groot huis en dan moet er veel opgeruimd worden. Mijn tante had na het overlijden van mijn oma, die dol was op mooie serviezen en glazen, het koffieservies gekregen en vroeg via mijn moeder of ik hier interesse in had. Natuurlijk had ik dat want ik ben ook besmet met het servies- en glazenvirus. Nu woont mijn tante, zoals het merendeel van mijn familie, in het zuiden van het land en ik in het westen. Het servies was dus ook niet snel even opgehaald. Gelukkig bood mijn moeder aan om het servies voor mij op te slaan in hun garage.  Een paar weken geleden waren we op visite bij de familie in het zuiden en ben ik met mijn moeder het servies gaan ophalen in de garage. En toen bleken er toch nog wel een paar andere pareltjes in de garage te staan. Deze pareltjes heb ik ook maar mee naar huis genomen. Ik ben heel blij met deze "erfstukken".

In de garage vond ik twee tinnen schalen, een grote en kleine. Ik vertelde mijn moeder dat ik al diverse keren in de kringloopwinkel met zo'n schaal in mijn handen had gestaan. Waarom ik ze daar niet gekocht heb....... ik weet het niet. De schalen zijn prachtig om mee te decoreren.





Doordat ze al een paar jaar in een onverwarmde garage stonden zijn ze niet meer helemaal gaaf maar dat vind ik er eigenlijk juist zo mooi aan. Ik zeg vaak dat juist de imperfectie en niet de perfectie iets mooi maakt. Ik hou van robuuste en handgemaakte spullen. Deze zijn vaak niet helemaal glad zoals bij machinale productie.

In de kleine schaal heb ik vaak fruit liggen. Precies waar de schaal vroeger voor bedoeld was. Ook het kleine tinnen bordje is een vondst uit de garage, het houten schaaltje een kringloopvondst.



In de garage vond ik ook nog een smeedijzeren kaarsenstandaard. Die heeft een plekje in de houten bak op de eettafel gekregen, samen met een aantal houten exemplaren.



Het servies van mijn tante staat in de kast van de eetkamer. Het is helaas niet meer compleet maar ik zal het altijd bewaren. Mijn tante wist hoe dol ik was op de spullen van mijn oma en ik vind het heel lief van haar dat zij dit nu aan mij doorgeeft. 



Ik ben erg blij met de spullen die ik van mijn moeder en tante gekregen heb. Het delen van onze spullen zit in het DNA van onze familie. Meubelstukken, lampen, kleding, tijdschriften..... alles verhuist wel eens van adres. Dat vinden wij heel normaal, we zijn er mee opgegroeid. Wat zou het fijn zijn als we dit ook op grotere schaal zouden doen. Gewoon een ander laten meedelen in de voorspoed die jezelf ten deel valt. 

Patricia, de vrouw van een ex-collega en lezer van mijn blog, wees mij erop dat ik al een hele tijd geen post meer geschreven heb over eten en koken en daar zou ik toch ook over schrijven in mijn blog. In mijn volgende post wil ik dat wel weer een keer gaan doen. Dit wordt dan ook een "erfstuk" want het is een een oud familierecept. Helaas niet zo goed voor de slanke lijn maar lekker!!!!!

Ik wens jullie een heel fijn weekend.

Groet, Margo

P.s. Mam en tante Miek super bedankt.







vrijdag 6 november 2015

Het kleinste kamertje

Het kleinste kamertje bij ons in huis heeft een complete metamorfose ondergaan. Geïnspireerd door vele voorbeelden ben ik aan de slag gegaan om in het kleinste kamertje een sobere sfeer te creëren. Het eindresultaat vind ik goed gelukt.




Op de muur zaten witte tegels. Daar was eigenlijk niks mis mee maar die gaven niet de sfeer waar ik zo dol op ben. In een eerdere post had ik al een keer de vraag gesteld of er lezers ervaring hebben met het verven van tegels. Ik heb een aantal adviezen ontvangen en deze heb ik dankbaar toegepast toen ik aan de slag ging. Helaas kwam ik tijdens het klussen ook voor een uitdaging te staan. 

Omdat ik kalkverf wilde gebruiken heb ik eerst een laag corifondo aangebracht op de tegels. Deze laag is nodig voor een goede hechting van de kalkverf. Ik merkte tijdens het opbrengen al dat de corifondo niet dekte op de kitranden. Optimistisch als ik dan ben, of naïef :-), ging ik toch de volgende dag verder met de eerste laag kalkverf. Ook de kalkverf wilde niet hechten op de kitranden. Op sommige plekken dekte de verf wel en op andere plekken niet. Blijkbaar had onze aannemer niet overschilderbare kit gebruikt. Ook na de 2e laag kalkverf  waren de kitranden niet overal gedekt. Om toch tot een mooi eindresultaat te komen heb ik toen een aantal keren alleen de kitranden geverfd. Na een paar keer zat de verf dan toch goed op de kitranden en heb ik alles nog een keer opnieuw geverfd. Wat was ik opgelucht toen alles goed in de kalkverf zat. Ik heb kalkverf van Carte Colori in de kleur Corno gebruikt. 




Om de gekalkte muren te beschermen tegen vocht heb ik nog twee lagen matte vernis aangebracht. Op de foto's lijken de muren een beetje vlekkerig maar dat is in het echt niet het geval. In het midden van de muur zat tussen de grote tegels een sierrand. Over deze rand heb ik een houten sierlat aangebracht omdat ik deze rand niet mooi vind.

Bij het Hogehuys in Kessenich kocht ik een toiletrolhouder. Deze vind ik goed passen bij de sobere stijl van ons kleinste kamertje.


De schroeven moet ik nog even insmeren met een beetje was zodat ze niet meer opvallen. Dat zag ik pas toen ik deze post aan het schrijven was en goed naar de foto keek.

Na al het werk kan dan ook de decoratie terug. Alles komt nu veel beter tot zijn recht. 




Het was een klus maar ik ben super blij met het eindresultaat. Door de tegenslag duurde het allemaal iets langer dan ik van te voren gedacht had maar dat hoort er blijkbaar allemaal bij. Nu is alles weer klaar en geniet ik ervan dat ook het kleinste kamertje de sfeer heeft waar ik zo dol op ben.

Ik wens iedereen een heel fijn weekend.

Groet, Margo